Vandaag was heel even wennen: weer werken in de ‘oude’ praktijk aan huis in Rosmalen (nu ik even – nog 3 weken – geen auto mag rijden).

Toch anders om mensen via mijn eigen voordeur te ontvangen. Voelde daar bij mezelf een beetje weerstand op, niet voor niets dat ik besloot afgelopen januari Rosmalen te sluiten. Mijn eerste beweging bij weerstand is ervan weg te gaan door bv dingen te doen of te scrollen (bekend?? 😉). Het heeft bij mij even tijd nodig om te vertragen en erbij stil te mogen staan: het er te laten zijn zonder oordeel of goed te praten/denken. Zo doe ik dat! En dat brengt me wat ruimte én mildheid naar mezelf.

Wat vandaag ook heel anders was, was het werken met mijn geopereerde voet en het ‘beschermende’ schoentje. Dit beweegt heeeeeeeeel anders en vraagt ook bij bewegen een bewust aanwezig zijn. Het benoemen van dit nieuwe en wat ongemakkelijke voor mij geeft ook ruimte (en speelsheid) om samen met de cliënt te gaan ontdekken: op de kruk naast de bank, op de bank…en wat er dan gebeurt, hoe dat voelt: voor de cliënt, voor mij, ons samen.

Voel nu ook dat de weerstand weg is: door te erkennen wat er is en er ruimte voor te nemen…. dan komt er ook ruimte voor mijn speelsheid…en plezier.

Mildheid, plezier, zelfliefde…. Ik zeg: ‘niks mis mee’ 🥰❣️

Ps En….wat wel echt een dikke plus is van thuis werken: lekker lunchen en uitrusten (met het voetje omhoog) in de tuin ☀️ Heeeeel zwaar leven 😜