Ze vroeg me toen ze haar jas aan deed: ‘mag ik je een knuffel geven?’. Ik voelde deze beweging al van haar toen ze nog in haar stoel zat. Ze was vandaag voor het laatst. In, door, bij de knuffel waren we beide geraakt en voelden we onze verbinding. Het was goed zo. ‘Ik ben goed zo’, zei ze en liep de deur uit.

Zo…die mocht ik ook mee voelen.

Wat een mooi mens! Wat een mooie mensen!