Afgelopen weekend ging mijn hoofd aan …en wat kan dat helpen! Mijn moeder heeft nooit niets, een vitale oudere vrouw. Maar nu COVID…en eind vorige week pakte deze haar stevig vast. Zo stevig dat ze zich echt ziek en erg moe voelde. Ze belde me dat het echt niet ging en dat ze zo het weekend niet alleen wilde en durfde doorbrengen. Ik zat in de praktijk en voelde direct mijn hoofd aangaan. Mijn regelneef – die in mijn hoofd verblijfplaats heeft – kwam in actie: tatadaaa.

En wat blij ben ik met ‘regelneef’. Cliënten afbellen, huisarts bellen, broer bellen. Spullen hup, hup in de tas, sleutels, verwarming uit: check. Hop in de auto richting mama. In de auto bel ik mijn man. Zo alles is geregeld, wat nu geregeld kan worden. Ik check nog even in mijn hoofd of alles wat ik nu kan doen, heb gedaan. Ik bel mijn vriendin en haar zachte, warme stem doet me zakken en ik voel mijn angst en ook de liefde! Er zijn tranen. Ik benoem het en kies in dit moment ook om hier nu minder ruimte voor te maken. Even in de regel- en actiestand blijven.

Gelijk met de huisarts kom ik bij mijn moeder aan en ook nu voel ik de emoties omhoog kruipen. Door deze te voelen én te benoemen naar de huisarts, kan ik ook mezelf even vermannen (wat een raar woord trouwens: ver-mannen…ver-vrouwen…mmm). Mijn moeder wordt opgenomen. Hup…weer in de auto en achter de ambulance aan naar het ziekenhuis. In de auto bel ik mijn broer weer en we bedenken scenario’s: hoe, wat en wie? In het ziekenhuis zijn er onderzoeken en er is aandacht, tijd en zorg voor mijn moeder en voor mij. We voelen ons gezien en gesteund. Mijn moeder voelt vertrouwen en kan niet anders dan slapen na deze slopende dag. Als ik thuis kom, laat ik mij vasthouden door mijn man. Ik mag nu leunen, land in mijn lijf en ik kan zo mijn angst, machteloosheid, het verlangen mijn moeder vast te houden en te knuffelen, voelen en delen met hem. Ik verzacht weer.

Hoe fijn dat hoofd (en die regelneef) van mij. Het brengt focus, scherpte, actie, handelen! En hoe belangrijk om daarna ook te voelen wat het met mij gedaan heeft, samen met een ander.

Misschien herken je die regelneef ook wel bij jou. Misschien wel te goed en staat deze te vaak paraat (tatadaaa) en heb je minder contact met je lijf. Je lijf laat je voelen hoe het NU met je is. Heb je nu minder contact met je lijf en je gevoel? Een haptotherapeut kan je weer bekend maken met je lichaam en dat wat het je te vertellen heeft.

Leren luisteren naar het fluisteren van je lichaam, zodat je het niet hoeft te horen schreeuwen. 

Oh…enne: mijn moeder was binnen een dag weer opgeknapt en mocht zondag naar huis. Ze voelt zich al weer een stuk beter.