De kracht van verwondering….vanochtend vroeg werd ik me er buiten weer bewust van. Ook het besef dat verwondering – wat eigenlijk zo bij mij hoort – de laatste tijd wat minder present was in/bij mij. Het maakte verdrietig én blij. Want ik voel het weer: die verwondering! Ik had kippenvel. En nu weer, nu ik het opschrijf.

De drukte van het laatste half jaar (overname van praktijk haptotherapie Vught, nieuwe praktijkruimte, kennismaken nieuwe netwerk, alles daaromheen…en ook deze lockdown) maakte dat ik meer in hoofd ‘zat’ en veel aan het doen was.

Verwondering zit niet in mijn hoofd. Mijn hoofd trekt mij meer naar de toekomst, in wat daar nog allemaal moet. Vandaag weer zo het besef dat verwondering in het moment is en dat in dat moment ook het genieten is.
En zo…..wat heb ik me vanochtend verwonderd én wat heb ik genoten.

Als haptotherapeut verwonder ik me ook samen met de cliënt: hoe werkt het bij jou, hoe voelt dat bij jou, hoe voelt jouw lijf, hoe voelt het fluisteren van je lichaam (en hoe het schreeuwen)? Hoe werkt het bij je in contact met een ander? En zo kan ik nog wel even doorgaan. Wat een prachtig beroep heb ik toch en hoe waardevol onze bijdrage als haptotherapeut! Ik duim dat we 20 januari weer aan de slag mogen en ons met de cliënten mogen mee verwonderen.

Kracht van contact