Glibberig, glad en grillig: zo voelde het de laatste dagen.

Wel open, niet open. Gisterenmiddag werd het duidelijk: als beroepsgroep haptotherapeuten moeten we dicht.

Deze laatste 2 dagen heb ik veel gevoeld: van boos, naar verdrietig, naar verontwaardigd, naar verwonderd, naar boos enzo…. Het mocht en kon er allemaal zijn én ik kon steun vragen. Even huilen op de schouder van manlief, een vriendin bellen en stoom afblazen, app-en met mijn intervisiegenoten.

Wat een verschil met jaren geleden toen ik hard werkte deze ‘negatieve’ gevoelens te onderdrukken en nog op alleen ging. Juist door het er te laten zijn, voel ik nu weer ruimte om te ontdekken wat ik wél kan betekenen voor de mensen die ik begeleid. Samen zijn we tenslotte op pad gegaan en ook de komende 5 weken ‘wandel’ ik mee.