Uncategorized

Met ingang van 1 januari 2023 sluit ik de haptotherapie praktijk in Rosmalen. De praktijk in Vught blijft wel open, hoor!! Een weloverwogen besluit.

In Rosmalen ben ik gestart. Met een praktijk aan huis. Dit was een goede manier om te kunnen starten én het te kunnen combineren met mijn werk als HRM interim.

Toen ik 2 jaar geleden de keuze maakte vol voor de haptotherapie praktijk te gaan en daarmee te stoppen met het interim werk, kon ik alweer 2 jaar geleden – waar blijft de tijd 🫣– ook in Vught starten bij gezondheidscentrum Pax et Bonum.

Dit bevalt zooooo goed. Ik geniet van mijn praktijk met de mooie lichtinval en gekke hoekjes, van het samenwerken, sparren en even kletsen, lunchen & lachen met collega’s in het pand.

Inmiddels heb ik ook een fijn netwerk opgebouwd met o.a. psychologen, praktijkondersteuners, huisartsen, fysiotherapeuten, psychosomatisch therapeuten. En…..ik merk dat cliënten en verwijzers – ook uit Rosmalen en omgeving – me prima weten te vinden Vught. Dus: Vught klopt! En ik klop in Vught!

Daarbij komt dat de praktijk in Rosmalen aan (of eigenlijk in) huis is, wat betekent dat ik – als cliënten komen – moet zorgen dat het opgeruimd en netjes is🧽🧹 Niet dat het thuis een zooitje is hoor, maar laten we het zo zeggen: poetsen is zeker niet mijn favoriete bezigheid. Bovendien moet ik met plannen ook rekening houden met mijn lief, die ook regelmatig thuis werkt.

Dus al met al: de keuze is gemaakt, het be-sluit is genomen.

Vanaf 1 januari 2023 ben je van harte welkom…..in de praktijk in Vught. 

Zo simpel.

Hij zegt: “Ik kan het niet uitstaan dat je me met zo’n simpele oefening, met zoiets simpels, het zo duidelijk maakt. Ik vind het stom.”

Het is stil, we kijken elkaar aan, we lachen.

Wat kan het soms toch simpel zijn. En wat kunnen we het ons toch zo gemakkelijk moeilijk maken 😉

Gisteren was ik aan de wandel om volop te kunnen genieten van de zon en de wind op mijn huid, het bewegen van mijn lijf en de rust die in mijn hoofd komt. Ik word me bewust van de grond onder mijn voeten en hoe verschillend deze voor mij aanvoelen en wat dat met mij doet.

Ik heb voorkeur voor gras of bladeren onder mijn voeten. Dit voelt zachter, beweegt een beetje mee. Ik ontspan en verzacht dan ook in mijn lijf, kijk om me heen en kan genieten van de omgeving. Ik voel veel ruimte. Gisteren heb ik ook heel wat modder onder mijn voeten (schoenen) gehad. Ik span dan meer aan in mijn lijf, mijn blik is naar beneden gericht op dat wat ik tegenkom. Ik versmal mijn ruimte, mijn aandacht: alert dat ik niet weg glibber.

Hoe mooi wat er gebeurt met je lijf hier in het wandelen….of in de haptotherapie-praktijk 😉. En hoe je dit kunt vertalen naar bijvoorbeeld dat contact met die directe collega op je werk of wanneer je die presentatie moet geven of in een groep samen oefent en daar het goed ‘moet’ doen… Wat gebeurt er dan met met jouw ruimte, met het contact met jezelf en met de ander (of omgeving)?

Benieuwd?

Ken je dat…mijmeren?

Mijmeren is voor MIJ dat gedachten aan en af ‘MEREN’. Ze blijven niet plakken, komen en gaan, ik hoef er niks mee. En dat is fijn, want ik kan best veel moeten van mezelf. En dat wat er toe doet, blijft wel plakken.

Om te kunnen mijmeren, helpt voor mij bv wandelen in de natuur. Ik kom meer in mijn lijf en meer uit mijn hoofd.
Zo ook vandaag. Ik stond goed ‘aan’ – kun je wel zeggen – en dan kan ik maar doorrrrr gaan. Ik voel me wat strak, onrustig, beetje gehaast worden. Stop! Grens! Nu eerst ik!

In het begin loop ik dan nog flink door, stevige passen. Er ‘moet’ nog wat. Maar gaandeweg kan ik dat loslaten, verwonder ik me over de zon (jippie, fijn na al dat grijs), vogeltjes, spinnenwebben. Ik vertraag, soms sta ik stil. Toet in de zon. In dat vertragen komen de mijmeringen zo voorbij….en ik hoef er niks mee, maar het mag wel 😘☺️

En hoe werkt dat bij jou? Wanneer kun jij mijmeren?

Veel mijmerplezier!

Gisteren was ik bij Bibliotheek 5. In november 2018 startte ik hier met mijn eerste HR klus als zelfstandige. Daarnaast ook ruimte om mijn praktijk te starten.

Wat was dit een fijne tijd als ik zo terug kijk. Spannend, nieuw, bekend, eigen…zo voelen dat deze weg voor mij klopte. Hierna bleef ik interim HR werk combineren met mijn praktijk haptotherapie.
Tot ik in februari 2020 aan alles voelde dat ik vol voor de praktijk haptotherapie ‘moest’ gaan. Hier zat (zit) energie op 🤩

Ik maakte een keuze te stoppen met het veilige en te gaan voor wat diep in mij zooooo goed voelde.
Nu 1,5 jaar loopt mijn praktijk in Rosmalen en Vught super en mag ik van betekenis zijn in de ontwikkeling van de ander…en die van mezelf. Ik geniet! Ik straal! 💫🪄

Ik geloof dat dit de kracht van #kiezen is. Als je echt kiest, dan komt dat wat je nodig hebt, naar je toe. Iets met kosmos, bron… Je moet het wel zien, ervoor open staan. Dit vraagt in het hier en nu zijn…. Je lichaam is ook altijd in het hier en nu. Het kan je laten voelen wat jou goed doet of niet, wat je past of niet.

Ook voelen wat jij wil, wat jou goed doet, wat kiezen voor jou kan zijn? Een haptotherapeut kan je begeleiden te leren luisteren naar het fluisteren van je lichaam

Je bent van harte welkom!

Vandaag heb ik een rustig dagje in de praktijk: twee kennismakingsgesprekken, wat verslagen en administratie voor het afsluiten van het kwartaal. Eigenlijk wel fijn: ik voel ruimte en tijd voor mezelf en om dan even wat te vertragen. Ik ben dan meer in mijn lijf, in het hier & nu, in het moment.

Als ik de trap op loop, loop ik de trap op. Als ik lees, dan lees ik. Als ik fiets, fiets ik (en geniet ik van de wind in mijn haar en de zon op mijn huid). Zeker niet vanzelfsprekend voor mij: vooruit en doorrrr heb ik namelijk goed ontwikkeld 😜 Wat dan gebeurt: als ik de trap oploop, denk ik aan een boek dat ik wil lezen. Als ik wil lezen, denk ik aan de boodschappen die ik op de fiets wil doen en als ik fiets ben ik bezig met de trap die nodig geschilderd moet worden. Misschien herken je het wel 🙃

Juist in het hier & nu kun je voelen en ervaren hoe het met je is en wat je nodig hebt. En het bijzondere is: je lijf is altijd in het hier & nu. Je gedachte zijn meer in de vooruit of achteruit. Zit je vaak in je hoofd, kun je het contact met je lijf, jezelf, de ander en het hier & nu verliezen. En dat is toch jammer: je leven en het contact gebeurt namelijk NU!
Haptotherapie kan je weer leren luisteren naar het fluisteren van je lichaam….dan hoef je het niet te horen schreeuwen.

Als bonus stuurt vriendin/collega haptotherapeut van Heijstek Haptotherapie me een ingesproken meditatieve oefening door. Of ik eens wil luisteren. Wat een kado: in de tuin, in de zon met de fijne stem van Jenny heb ik aandacht voor wat mijn lijf me te vertellen heeft. Het is goed in het hier & nu.

Vandaag een bezoek aan de Sint Maartenskliniek. Een jaar geleden kwam ik hier voor het eerst. Ik heb reuma. Diagnose: 2015. Onder ‘controle’ 2020. Ermee oké: ja nu! 

Ik ben niet zo van de medicijnen en startte in 2015 met hypnotherapie en homeopathie. Mooie inzichten en ontwikkeling doorgemaakt, maar de stijfheid, ontstekingen en pijn bleven. In 2017 dan toch naar de reumatoloog. Voorstel medicatie. Het voelde zooo niet oké, maar de reuma en pijn ook niet. Ik koos ervoor het aan te gaan. De reuma was minder op de voorgrond… maar ik gebruikte veel pijnstillers. Elke ochtend en avond een hand vol pillen, het begon me steeds meer tegen te staan.

Begin 2020 bij een opstelling werd ik bevestigd dat het niet goed genoeg was voor mij, dat mijn gezondheid erbij was gaan ‘liggen’ (if that makes any sense). Ik ben het WAARD en hoef geen genoegen te nemen met de status quo van de reumatoloog. Fuck zijn ‘je reuma is in remise’. Yeah right. Dus in mei 2020 ging ik voor een second opinion naar Sint Maartenskliniek. Ik voelde me door de arts gezien zowel in mijn fysieke als emotionele stuk. Hij was eerlijk, duidelijk en confronterend. Precies wat ik nodig had. 

Weer lucht

Twee weken later was ik zo goed als ontstekings- en pijnvrij. Dit was fijn! Ik kreeg weer wat lucht. Ik durfde er bijna niet op te vertrouwen en was nog afwachtend en bang: ‘misschien komt het terug’. Nu – een jaar later – voel ik vertrouwen. Ontstekingen weg, verdikkingen nemen af en de kracht in mijn handen neemt toe. Misschien gek, ik ben blij dat ik weer een koekenpan met één hand kan optillen, potjes kan open draaien, deo kan spuiten en heel intiem…m’n kont zonder pijn kan afvegen. Het is pittig geweest! Vandaag besef ik me des te meer de ruimte en vrijheid die ik weer heb. De afgelopen jaren heb ik hulp gehad (gevraagd en ongevraagd, iedereen met de beste intentie, maar soms… pffff. Alleen luisteren is ook oké. 

Bij de haptotherapeute Muriel Hoving van Huis van Jonathan kon ik voelen dat ik reuma ‘heb’ en niet ben, mag rouwen en het kan dragen. En dat ik mag leren leven met… ipv moeten accepteren van… betekent voor mij dat het soms ook K.U.T. mag zijn. Nog steeds dankbaar 🙏😘 

Misschien herken jij je in dit verhaal: pijn, chronische klachten, ziekte, afscheid, rouw. Loop je hier in vast en wil je weer in beweging komt? Maak eens kennis met de haptotherapeut bij jou in de buurt en vraag wat hij of zij voor je kan betekenen. JIJ BENT HET WAARD om je eigen beweging te volgen, ruimte voelen en je oké voelen 😘

Vandaag – tijdens mijn wandeling over onbekend terrein – liep ik door een veld met koeien 🐄. I love it! Opgegroeid in een heel klein dorp weet ik dat koeien meestal vriendelijk zijn en meer bang zijn van ‘ons mensen’. Wel loop ik alert door ‘hun’ veld. Ik merk dat, doordat ik minder ontspannen loop, er meer spanning in mijn lijf is. Vooral in mijn benen en billen, mijn adem is wat hoger. Mijn lijf voelt wat strakker. Ik houd de dames in de gaten. Als ik het poortje op een afstandje zie, kijkt een jonge koe me wat nieuwsgierig aan. Ze is nog wat minder bekend met mensen. Ze maakt wat gekke bokkensprongen en huppelt mijn kant op. Gewoonlijk hilarisch een koe die huppelt of rent, maar nu reageert mijn lichaam anders.

In een split second: ga ik richting het water? Ga ik rennen? Nee…ze is banger van mij (hoop ik). Het gaat zo snel. Ik zet mijn voeten stevig op de grond, maak mezelf wat groter, hef mijn hand op en zeg: ‘STOP’. Ze stopt. We kijken elkaar even aan. Het is goed zo. Ik loop door, nog alert en haar in de gaten houdend, terwijl de adrenaline langzaam zakt. Ik lach. 

Keuze

Deze reactie van vechten of vluchten op een spannende situatie of stress gebeurt ook in het dagelijkse leven… zonder koeien. Bijvoorbeeld op je werk als je feedback krijgt, iemand het niet met je eens is of je opmerkingen krijgt over het voorstel dat je had voorbereid. Wat doe jij dan? Ga je vechten door bijvoorbeeld de discussie aan te gaan of de ander ook opmerkingen te geven. Misschien bal je je vuisten wel? Of vlucht je van het niet fijne gevoel en verlaat je zo snel mogelijk de ruimte of schiet je naar je hoofd? Misschien praat je het wel goed of straf je jezelf dat je het niet goed gedaan hebt? Als het voor je werkt, prima! Niks meer aan doen.

Maar heb je hier nu last van doordat je te vaak op scherp staat… Met haptotherapie word jij je bewust van jouw manier van reageren en hoe dit voelt in jouw lijf. En… kun je ontdekken wat je nog meer in huis hebt. Je krijgt keuze.

Ze vroeg me toen ze haar jas aan deed: ‘mag ik je een knuffel geven?’. Ik voelde deze beweging al van haar toen ze nog in haar stoel zat. Ze was vandaag voor het laatst. In, door, bij de knuffel waren we beide geraakt en voelden we onze verbinding. Het was goed zo. ‘Ik ben goed zo’, zei ze en liep de deur uit.

Zo…die mocht ik ook mee voelen.

Wat een mooi mens! Wat een mooie mensen!

Afgelopen weekend ging mijn hoofd aan …en wat kan dat helpen! Mijn moeder heeft nooit niets, een vitale oudere vrouw. Maar nu COVID…en eind vorige week pakte deze haar stevig vast. Zo stevig dat ze zich echt ziek en erg moe voelde. Ze belde me dat het echt niet ging en dat ze zo het weekend niet alleen wilde en durfde doorbrengen. Ik zat in de praktijk en voelde direct mijn hoofd aangaan. Mijn regelneef – die in mijn hoofd verblijfplaats heeft – kwam in actie: tatadaaa.

En wat blij ben ik met ‘regelneef’. Cliënten afbellen, huisarts bellen, broer bellen. Spullen hup, hup in de tas, sleutels, verwarming uit: check. Hop in de auto richting mama. In de auto bel ik mijn man. Zo alles is geregeld, wat nu geregeld kan worden. Ik check nog even in mijn hoofd of alles wat ik nu kan doen, heb gedaan. Ik bel mijn vriendin en haar zachte, warme stem doet me zakken en ik voel mijn angst en ook de liefde! Er zijn tranen. Ik benoem het en kies in dit moment ook om hier nu minder ruimte voor te maken. Even in de regel- en actiestand blijven.

Gelijk met de huisarts kom ik bij mijn moeder aan en ook nu voel ik de emoties omhoog kruipen. Door deze te voelen én te benoemen naar de huisarts, kan ik ook mezelf even vermannen (wat een raar woord trouwens: ver-mannen…ver-vrouwen…mmm). Mijn moeder wordt opgenomen. Hup…weer in de auto en achter de ambulance aan naar het ziekenhuis. In de auto bel ik mijn broer weer en we bedenken scenario’s: hoe, wat en wie? In het ziekenhuis zijn er onderzoeken en er is aandacht, tijd en zorg voor mijn moeder en voor mij. We voelen ons gezien en gesteund. Mijn moeder voelt vertrouwen en kan niet anders dan slapen na deze slopende dag. Als ik thuis kom, laat ik mij vasthouden door mijn man. Ik mag nu leunen, land in mijn lijf en ik kan zo mijn angst, machteloosheid, het verlangen mijn moeder vast te houden en te knuffelen, voelen en delen met hem. Ik verzacht weer.

Hoe fijn dat hoofd (en die regelneef) van mij. Het brengt focus, scherpte, actie, handelen! En hoe belangrijk om daarna ook te voelen wat het met mij gedaan heeft, samen met een ander.

Misschien herken je die regelneef ook wel bij jou. Misschien wel te goed en staat deze te vaak paraat (tatadaaa) en heb je minder contact met je lijf. Je lijf laat je voelen hoe het NU met je is. Heb je nu minder contact met je lijf en je gevoel? Een haptotherapeut kan je weer bekend maken met je lichaam en dat wat het je te vertellen heeft.

Leren luisteren naar het fluisteren van je lichaam, zodat je het niet hoeft te horen schreeuwen. 

Oh…enne: mijn moeder was binnen een dag weer opgeknapt en mocht zondag naar huis. Ze voelt zich al weer een stuk beter.