Uncategorized

Vandaag realiseer ik me dat ik hier – in deze bossen – 12 jaar geleden, vroeg in de ochtend, voor het eerst in mijn eentje liep. Echt uit mijn comfortzone, uitgedaagd vanuit mijn Gandhi reis naar inspirerend leiderschap bij Corinor People & Tribe.
Angstig, oncomfortabel, gespannen, alert, voorzichtig. Maar ik voelde ook het grote verlangen met mezelf in de natuur te kunnen zijn. En hoe waardevol dit voor mij zo bleek te zijn 🤍 (als je me een beetje volgt, weet je dat natuur me helpt verwonderen, ontspannen, landen, zijn….).
Tot op de dag van vandaag ben ik dankbaar dat ik deze angst ben aangegaan, het oncomfortabele ben gaan (ver)dragen en mijn verlangen serieus genomen heb.
Hier loop ik nu: voel me vrij, ervaar ruimte en geniet van al het mooie! Met gezonde alarmbelletjes.

En hoe tof dat ik me nu weer als coach heb verbonden aan Corinor People & Tribe (na er een paar jaar uit te zijn geweest). Vandaag begeleid ik als coach samen Natasja, Gerda en Sabine alweer het 2e weekend van de Gandhi, waar wij weer een prachtige groep mensen in hun ontwikkeling naar inspirerend leiderschap mogen begeleiden én waar uit je comfortzone komen ‘part of the deal’ is.

Voelt als cirkel rond.

Vakantie: voor de een al begonnen, voor de ander ligt het nog in het verschiet.
Velen gaan over de grens op vakantie: Spanje, Noorwegen, Indonesië, België….

En over grenzen gesproken:
Hoe ben je met jezelf – en je grenzen – omgegaan die laatste week/weken voordat je op vakantie gaat?
Nog even tanden op elkaar, schouders eronder, doorzetten, volhouden, schrap zetten? Dat ene project nog afgerond, die deadline gehaald, je mail leeg, overdracht gemaakt….Je huis nog gepoetst voordat je gaat, alles gewassen en dan nog inpakken….en doorrrrr.

Heb jij je grenzen tussentijds gevoeld? Of voel je pas in de auto of in het vliegtuig richting je bestemming dat je te veel en te lang bent doorrrr gegaan? Hoe voel jij dat? Een vol hoofd, strakke kaken, gespannen nek en schouders? Je adem hoog, je borstkas die wat strak aanvoelt? Gevoel van onrust, kort lontje? Gestrest, gejaagd, gespannen?

En hé, ik ben ook geen onbekende van ‘volhouden en doorrrrr gaan’. Nu ik de signalen van mijn lijf meer en meer herken én erken, kan ik eerder bewust keuzes maken. En dit kan van alles zijn: stoppen of hulp vragen of rustiger aan doen… of doorgaan! Voor mij van belang goed voor mezelf te zorgen door ruimte te creëren. En als je me al een tijdje volgt, dan weet je dat wandelen in de natuur voor mij heel belangrijk is.

Wil je ook meer bewust worden van jouw grenzen en hoe jouw lichaam je die laat voelen?
Kom dan naar de workshop|Grenzen op maandagochtend 21 augustus. Er zijn nog 3 plekken beschikbaar.
Wat? Bewust worden van hoe jouw grens voelt en wat je reactie erop is. Samen gaan we ontdekken en uitproberen wat ook kan voor jou én hoe dat voelt.
Hoe? Door lichaamsgerichte oefeningen alleen, met een ander of met de hele groep (max 6 deelnemers).
Waar? Op landgoed Bleijendijk, het Jachthuis.
Wanneer ook alweer? Maandag 21 augustus van 8.30 tot 12.30 uur.

Nog vragen. Stuur me een WhatsApp, sms of mail.

Jaaaaa…de pinnen zijn eruit.
Ik mag/kan weer auto 🚙 rijden. Blij als een kind. Wohoooo!!!!
Weer slowly slowly 🐌, stapje voor stapje 😏 mijn voet gaan afwikkelen met lopen. Wandelen ligt in het verschiet. Ik sta -bijna letterlijk – te trappelen van ongeduld. Wat heb ik het gemist en zeker dit seizoen.
Het voelt nog wel een beetje gek…zo weer zonder die pinnen. Toch weer anders: zo met mijn voeten stevig – en plat 🤣- op de grond.

Daar ga ik dan, voetje voor voetje, met het beste been voor, op vrije voeten (uit huis…ja!!), met de wereld aan m’n voeten en wie weet….lukt het me morgen om m’n stoute schoenen aan te trekken..

Vandaag was heel even wennen: weer werken in de ‘oude’ praktijk aan huis in Rosmalen (nu ik even – nog 3 weken – geen auto mag rijden).

Toch anders om mensen via mijn eigen voordeur te ontvangen. Voelde daar bij mezelf een beetje weerstand op, niet voor niets dat ik besloot afgelopen januari Rosmalen te sluiten. Mijn eerste beweging bij weerstand is ervan weg te gaan door bv dingen te doen of te scrollen (bekend?? 😉). Het heeft bij mij even tijd nodig om te vertragen en erbij stil te mogen staan: het er te laten zijn zonder oordeel of goed te praten/denken. Zo doe ik dat! En dat brengt me wat ruimte én mildheid naar mezelf.

Wat vandaag ook heel anders was, was het werken met mijn geopereerde voet en het ‘beschermende’ schoentje. Dit beweegt heeeeeeeeel anders en vraagt ook bij bewegen een bewust aanwezig zijn. Het benoemen van dit nieuwe en wat ongemakkelijke voor mij geeft ook ruimte (en speelsheid) om samen met de cliënt te gaan ontdekken: op de kruk naast de bank, op de bank…en wat er dan gebeurt, hoe dat voelt: voor de cliënt, voor mij, ons samen.

Voel nu ook dat de weerstand weg is: door te erkennen wat er is en er ruimte voor te nemen…. dan komt er ook ruimte voor mijn speelsheid…en plezier.

Mildheid, plezier, zelfliefde…. Ik zeg: ‘niks mis mee’ 🥰❣️

Ps En….wat wel echt een dikke plus is van thuis werken: lekker lunchen en uitrusten (met het voetje omhoog) in de tuin ☀️ Heeeeel zwaar leven 😜

Met ingang van 1 januari 2023 sluit ik de haptotherapie praktijk in Rosmalen. De praktijk in Vught blijft wel open, hoor!! Een weloverwogen besluit.

In Rosmalen ben ik gestart. Met een praktijk aan huis. Dit was een goede manier om te kunnen starten én het te kunnen combineren met mijn werk als HRM interim.

Toen ik 2 jaar geleden de keuze maakte vol voor de haptotherapie praktijk te gaan en daarmee te stoppen met het interim werk, kon ik alweer 2 jaar geleden – waar blijft de tijd 🫣– ook in Vught starten bij gezondheidscentrum Pax et Bonum.

Dit bevalt zooooo goed. Ik geniet van mijn praktijk met de mooie lichtinval en gekke hoekjes, van het samenwerken, sparren en even kletsen, lunchen & lachen met collega’s in het pand.

Inmiddels heb ik ook een fijn netwerk opgebouwd met o.a. psychologen, praktijkondersteuners, huisartsen, fysiotherapeuten, psychosomatisch therapeuten. En…..ik merk dat cliënten en verwijzers – ook uit Rosmalen en omgeving – me prima weten te vinden Vught. Dus: Vught klopt! En ik klop in Vught!

Daarbij komt dat de praktijk in Rosmalen aan (of eigenlijk in) huis is, wat betekent dat ik – als cliënten komen – moet zorgen dat het opgeruimd en netjes is🧽🧹 Niet dat het thuis een zooitje is hoor, maar laten we het zo zeggen: poetsen is zeker niet mijn favoriete bezigheid. Bovendien moet ik met plannen ook rekening houden met mijn lief, die ook regelmatig thuis werkt.

Dus al met al: de keuze is gemaakt, het be-sluit is genomen.

Vanaf 1 januari 2023 ben je van harte welkom…..in de praktijk in Vught. 

Zo simpel.

Hij zegt: “Ik kan het niet uitstaan dat je me met zo’n simpele oefening, met zoiets simpels, het zo duidelijk maakt. Ik vind het stom.”

Het is stil, we kijken elkaar aan, we lachen.

Wat kan het soms toch simpel zijn. En wat kunnen we het ons toch zo gemakkelijk moeilijk maken 😉

Gisteren was ik aan de wandel om volop te kunnen genieten van de zon en de wind op mijn huid, het bewegen van mijn lijf en de rust die in mijn hoofd komt. Ik word me bewust van de grond onder mijn voeten en hoe verschillend deze voor mij aanvoelen en wat dat met mij doet.

Ik heb voorkeur voor gras of bladeren onder mijn voeten. Dit voelt zachter, beweegt een beetje mee. Ik ontspan en verzacht dan ook in mijn lijf, kijk om me heen en kan genieten van de omgeving. Ik voel veel ruimte. Gisteren heb ik ook heel wat modder onder mijn voeten (schoenen) gehad. Ik span dan meer aan in mijn lijf, mijn blik is naar beneden gericht op dat wat ik tegenkom. Ik versmal mijn ruimte, mijn aandacht: alert dat ik niet weg glibber.

Hoe mooi wat er gebeurt met je lijf hier in het wandelen….of in de haptotherapie-praktijk 😉. En hoe je dit kunt vertalen naar bijvoorbeeld dat contact met die directe collega op je werk of wanneer je die presentatie moet geven of in een groep samen oefent en daar het goed ‘moet’ doen… Wat gebeurt er dan met met jouw ruimte, met het contact met jezelf en met de ander (of omgeving)?

Benieuwd?

Ken je dat…mijmeren?

Mijmeren is voor MIJ dat gedachten aan en af ‘MEREN’. Ze blijven niet plakken, komen en gaan, ik hoef er niks mee. En dat is fijn, want ik kan best veel moeten van mezelf. En dat wat er toe doet, blijft wel plakken.

Om te kunnen mijmeren, helpt voor mij bv wandelen in de natuur. Ik kom meer in mijn lijf en meer uit mijn hoofd.
Zo ook vandaag. Ik stond goed ‘aan’ – kun je wel zeggen – en dan kan ik maar doorrrrr gaan. Ik voel me wat strak, onrustig, beetje gehaast worden. Stop! Grens! Nu eerst ik!

In het begin loop ik dan nog flink door, stevige passen. Er ‘moet’ nog wat. Maar gaandeweg kan ik dat loslaten, verwonder ik me over de zon (jippie, fijn na al dat grijs), vogeltjes, spinnenwebben. Ik vertraag, soms sta ik stil. Toet in de zon. In dat vertragen komen de mijmeringen zo voorbij….en ik hoef er niks mee, maar het mag wel 😘☺️

En hoe werkt dat bij jou? Wanneer kun jij mijmeren?

Veel mijmerplezier!

Gisteren was ik bij Bibliotheek 5. In november 2018 startte ik hier met mijn eerste HR klus als zelfstandige. Daarnaast ook ruimte om mijn praktijk te starten.

Wat was dit een fijne tijd als ik zo terug kijk. Spannend, nieuw, bekend, eigen…zo voelen dat deze weg voor mij klopte. Hierna bleef ik interim HR werk combineren met mijn praktijk haptotherapie.
Tot ik in februari 2020 aan alles voelde dat ik vol voor de praktijk haptotherapie ‘moest’ gaan. Hier zat (zit) energie op 🤩

Ik maakte een keuze te stoppen met het veilige en te gaan voor wat diep in mij zooooo goed voelde.
Nu 1,5 jaar loopt mijn praktijk in Rosmalen en Vught super en mag ik van betekenis zijn in de ontwikkeling van de ander…en die van mezelf. Ik geniet! Ik straal! 💫🪄

Ik geloof dat dit de kracht van #kiezen is. Als je echt kiest, dan komt dat wat je nodig hebt, naar je toe. Iets met kosmos, bron… Je moet het wel zien, ervoor open staan. Dit vraagt in het hier en nu zijn…. Je lichaam is ook altijd in het hier en nu. Het kan je laten voelen wat jou goed doet of niet, wat je past of niet.

Ook voelen wat jij wil, wat jou goed doet, wat kiezen voor jou kan zijn? Een haptotherapeut kan je begeleiden te leren luisteren naar het fluisteren van je lichaam

Je bent van harte welkom!

Vandaag heb ik een rustig dagje in de praktijk: twee kennismakingsgesprekken, wat verslagen en administratie voor het afsluiten van het kwartaal. Eigenlijk wel fijn: ik voel ruimte en tijd voor mezelf en om dan even wat te vertragen. Ik ben dan meer in mijn lijf, in het hier & nu, in het moment.

Als ik de trap op loop, loop ik de trap op. Als ik lees, dan lees ik. Als ik fiets, fiets ik (en geniet ik van de wind in mijn haar en de zon op mijn huid). Zeker niet vanzelfsprekend voor mij: vooruit en doorrrr heb ik namelijk goed ontwikkeld 😜 Wat dan gebeurt: als ik de trap oploop, denk ik aan een boek dat ik wil lezen. Als ik wil lezen, denk ik aan de boodschappen die ik op de fiets wil doen en als ik fiets ben ik bezig met de trap die nodig geschilderd moet worden. Misschien herken je het wel 🙃

Juist in het hier & nu kun je voelen en ervaren hoe het met je is en wat je nodig hebt. En het bijzondere is: je lijf is altijd in het hier & nu. Je gedachte zijn meer in de vooruit of achteruit. Zit je vaak in je hoofd, kun je het contact met je lijf, jezelf, de ander en het hier & nu verliezen. En dat is toch jammer: je leven en het contact gebeurt namelijk NU!
Haptotherapie kan je weer leren luisteren naar het fluisteren van je lichaam….dan hoef je het niet te horen schreeuwen.

Als bonus stuurt vriendin/collega haptotherapeut van Heijstek Haptotherapie me een ingesproken meditatieve oefening door. Of ik eens wil luisteren. Wat een kado: in de tuin, in de zon met de fijne stem van Jenny heb ik aandacht voor wat mijn lijf me te vertellen heeft. Het is goed in het hier & nu.